Stront, strand en cultuur

Woensdag begon al vroeg, om 03:30 begonnen de krampen en vanaf dat moment heb ik meer op de pot gezeten dan in m’n bed gelegen. Ik zal jullie de details besparen. Rond 08:30 begonnen de diarreeremmers te werken, een licht ontbijtje en toch maar besloten mee te gaan vandaag. Ik voelde me als een dweil maar om nu de hele dag alleen in m’n kamer te blijven zag ik ook niet zitten. We reden eerst naar een viewpoint hoog boven Hua Hin, mooi uitzicht over de stad en er liepen ook aapjes. Het was een korte wandeling, waar ik gezien mijn gesteldheid en een +30 temperatuur best moeite mee had.

Daarna naar de berg Tapiab (aap berg) waar veel brutale apen zitten (ik zag er al weer eentje een busje in schieten). Op deze berg is ook de tempel Khao Takiap die te bereiken is via een steile trap van meer dan 100 treden. Ik had daar geen puf meer voor en ben in een schaduwplekje gaan zitten, herstel van het lichaam had mijn prioriteit, gelukkig heb ik daar ruime ervaring mee (..), dus rustig aan doen, veel water drinken, beetje proberen te eten, cola drinken en slapen. Dat laatste kon dan weer mooi op het strand waar we naar toe gingen. Al met al was het een uitputtende dag, de ritjes achterin de pick-up zijn geen luxe. De avondmarkt waar we maandag ook al geweest waren laat ik aan me voorbij gaan en duik om 19:00 lekker m’n bedje in.

Na een marathon tuk voel ik me donderdag al stukken beter. Beetje leeg gevoel nog, maar mijn ervaring is dat dit langzaamaan wel wegtrekt. We reden naar het mangrove park van Hua Hin, een mooi natuurreservaat waar we een rondje over vlonders hebben gelopen door het mangrove bos. Er waren veel kleine krabbetjes te zien. Daarna mochten we weer wat vrijwilligerswerk doen; vuil ruimen op een strand. Het was 11:30 dus op het heetste van de dag. De vissers gooien al de rommel over boord en dit spoelt dan aan op een verlaten strandje. Ik vond het vrij nutteloos, water naar de zee brengen noemen ze dat geloof ik. Ik zou liever de vissers vertellen dat ze dit niet moeten doen. Had er een dialoog over met onze gids maar die zei dat dit geen nut heeft omdat er geen politie is om dat dan te controleren. Naar mijn idee een oude logica, ze zijn hier nog niet echt gevorderd met duurzaam denken. Als je de vissers echt kan laten snappen wat al die rommel met het milieu doet (en met de visstand) dan denken ze wellicht meer na. Maar goed we hebben 2 flinke vuilniszakken van het strand gehaald, nog een grote aparte aangespoelde vis gezien en een paar mooie schelpen mee kunnen nemen. We waren na een half uur compleet doorweekt van het zweet, langer had ook onverantwoord geweest met deze temperaturen.

’s Middags weer naar een ander strand, prachtig gelegen met rotsen op de achtergrond. De zee was als een warm bad, ik voelde me weer goed en genoot al dobbert van de zon, zee en deze fantastische plek.

Vrijdagochtend geen programma, klein stukje gefietst. ’s Middags nog een keer naar het strand, wederom gezwommen bij het mooie resort en ook wat gegeten en gedronken daar. ‘s avonds naar een andere markt geweest, groots opgezet met veel live muziek, straatmuzikanten, food courts etc, hele relaxte sfeer, erg leuke avond.

Zaterdagochtend afscheid genomen van de Françaises, die gingen nog een week naar een eiland toe, de Australische dames gingen naar Phuket. Na hen bij het busstation afgezet te hebben ben ik met de gedeelde minivan naar Bangkok gereden. De rit duurde 3 uur en koste omgerekend 3,50. Van het eindstation in Bangkok met de taxi naar mijn hotel kosten dan weer een tientje, maar dat heb ik waarschijnlijk niet goed uit onderhandeld, momentje van onoplettendheid. Ik zit in een mooi hotel met een zwembad op het dak en 1 straat achter de bekende sumhumvit. Dit is het moderne deel van Bangkok, wat erg Amerikaans aandoet met veel grote malls. ’s Middags even bij het zwembad gelegen en een thaise massage genomen, want als je hier ben is dat wel een must. Heerlijke steak gegeten bij een irish pub en ’s avonds even een pilsje gedaan bij een bar aan de Soi Cowboy, een uitgaansstraat waar schaars geklede dames klanten lokken om te komen drinken of om naar hun paaldanskunsten te kijken. Dat laatste heb ik overgeslagen maar het mensen kijken op een terras was amusant, veel oudere mannen met jonge Thaise vrouwen. Ik denk er het mijne van.

Vandaag (zondag) de laatste dag. Straks nog even zonnen, zwemmen en shoppen en dan is het avontuur voorbij. Veel zin om naar huis te gaan, het is mooi geweest zo. Ook al is het koud in Nederland, ik word warm bij de gedachte om weer bij Jose en Niels te zijn. Vannacht via Dubai naar Amsterdam voor de laatste etappe naar de thuisbasis: Noordwijk, mijn thuis.

Terugkijkend opdit avontuur?

• Plannen en organiseren is een kwaliteit van mij. In deze trip heb ik geleerd hoe om te gaan met gewijzigde plannen, hoe te anticiperen, flexibel te zijn en een nieuw plan te maken.
• Ik had andere verwachtingen, wilde wat bijdragen aan de sportontwikkeling in Thailand, dat is nauwelijks gelukt, al waren de uren met de kinderen voor hen en mij zeker waardevol.
• Het klimaat in december in Thailand is fantastisch, gemiddeld 30 graden en ’s nachts 23, ik zeg heerlijk! (zeker met al die winterse taferelen in NL)
• Het alleen reizen viel mij tegen, ik had pech dat er in beide weken geen leeftijdsgenoten zaten, daar dit toch veel schijnt te gebeuren. De avonden waren veelal saai, en dat vond ik toch jammer. Voordeel is dan wel weer dat je veel kan nadenken wat ook weer een nadeel is want ik dacht veel aan Jose en Niels die ik meer als ooit gemist heb
• Verbazing en verwondering over de Thaise cultuur, het geloof, verkeer, eten en relaxte omgangsnormen waren hetgeen ik leerde over de cultuur
• De boeddha’s en oude tempels in Bangkok vond ik fantastisch, je bent dan echt in het oosten des wereld. Na tempel en boeddha 5 word het wel eentonig
• Het eten; soms goed veelal door de low budget accommodatie simpel en altijd vegetarisch. Als vleeseter miste ik dat wel, en de rijst komt inmiddels m’n neusgaten uit.
• Reizen is leren, over culturen, over hoe dingen werken, over omgangsnormen, eten, alles, dat heeft mij verrijkt en dat vind ik als leergierig en nieuwsgierig wereldburger supergaaf
• De Thaise stranden zijn fijn, mooi en relax!
• Het was een ideale gelegenheid af te schakelen van mijn eindige job en wat fijn dat ik bij thuiskomst niet gelijk aan de slag hoef (maar wel de zekerheid heb van een nieuwe job per 01 feb.))
• Ik wilde een avontuur en het voelt alsof ik dat gehad heb, wat dat betreft; missie geslaagd
• Ooit nog eens? Niet meer op deze manier, ik zoek meer diepgang, eensgezinde medereizigers en het gevoel echt iets bij te kunnen dragen, het was te veel een vakantie idee
• Dank voor alle leuke berichtjes op mijn blogs en foto’s, het is leuk om te zien dat er zoveel mensen meelezen!

The road to Hua Hin

Zaterdagochtend nog een stukje gefietst door de omgeving met Gerdi en ’s middags met haar en de Françaises (nu allebei met zwemkleding) naar het zwembad. Een relax dagje dus.

Zondagochtend vertrok ik om 09:00 naar Hua Hin, tenminste was de bedoeling. De pick up truck wilde niet meer starten dus er moest even een andere geregeld worden. Toen dat was gebeurd hebben we de andere reizigers opgehaald vanuit de andere accommodatie. De twee Françaises en de twee Australische gaan ook mee. Eerst naar het busstation van Singburi, toen met de bus naar Bangkok en vanuit Bangkok met een minivan naar Hua Hin, en daar het laatste stuk weer met een pick-up truck. Totale reis 8 uur met een kleine file vanwege een gekantelde truck op de snelweg, zag er niet goed uit.

Het reizen op zich gaat wel bijzonder, we worden in een bus gepropt, krijgen een papiertje mee waar we er uit moeten en waar we dan weer door iemand worden opgepikt voor verdere instructies. Zo kwamen we in Bangkok op een groot busstation aan, moesten we de 7-eleven supermarkt zoeken en daar zou dan iemand staan. Na een beetje zoeken kwam er inderdaad een slecht Engels sprekende Thai op ons af en dat bleek onze contactpersoon te zijn. Hij regelde de minivan voor ons waar nog een paar reizigers in mee gingen, totaal 12 personen…

De accommodatie in Hua Hin is iets mooier en ik zit hier op hetzelfde terrein als de andere vrijwilligers. Toch blijven de avonden aardig saai, er is niet een gezellig samenzijn, geen drankje etc. Eens kijken of ik daar verandering in kan gaan brengen deze week. Gelukkig heb ik een aantal films op m’n laptop staan, genoeg leesvoer en Wifi (al is de verbinding hier stukken minder dan in de andere accommodatie).

Maandag, de eerste dag van het programma, we gaan eerst naar een markt voor een uurtje, niet veel aan, heel commercieel Amerikaans aandoend. Daarna brengen we een andere groep die vertrekt naar het treinstation en worden wij afgezet bij het strand van Hua Hin. Het is pas 11:30 en worden om 16:00 weer opgehaald dus veel tijd om te relaxen. De dames willen geen parasol en ligbad huren en gaan onder een palmboom liggen. Ik ga voor de luxe optie en vind dat voor 100 Bath (ongeveer 2,50) een prima optie. Er was ook een heel luxe hotel met restaurant bij het strand en ik had wel zin om lekker te eten. Zo gezegd zo gedaan en een heerlijk bordje penne met een Corona besteld. Er was ook een heel mooi zwembad bij maar dat was alleen voor de gasten van het hotel. Aangezien de lunch voor Thaise begrippen niet echt goedkoop was vond ik dat ik best recht had op een duik in dit heerlijke zwembad. Done!

Verder lekker op m’n ligbedje gelegen en gelezen.

’s Avonds gingen we naar de night market van Hua Hin, niet zo origineel als die in Singburi maar wel aardig om even rond te lopen. 1,5 uur was voor mij te lang maar had een hele leuke bar gevonden voor een afzakkertje, De dames kwamen naderhand ook en het werd zowaar nog gezellig (oh my god, is de favoriete uitspraak van Tara, de vrijwilligster uit Australië en altijd goed gemutst, gezellig dus)

Vandaag (dinsdag) begonnen we in het kader van vrijwilligerswerk met het schoonvegen van het terrein rondom de plaatselijke tempel. Een bladvrije omgeving schijnen de gelovigen belangrijk te vinden. Het kon ook bezigheidstherapie zijn maar goed het was een half uurtje en eigenlijk nog geeneens onaardig om te doen.

Daarna gingen we naar de Hua Hin artist village. Een terrein waar allerlei kunstenaars werken en hun waar aanbieden. Er waren aardige dingen te zien, zie ook de foto’s.

De derde activiteit deze ochtend was een bezoek aan de boeddha bij Thumkaotao. Een korte maar steile klim bracht ons bij de boeddha en andere beelden. De boeddha stond op een prachtig punt met uitzicht op de golf van Thailand. Daarna naar het Hat Sai Noi beach, een rustig strand met één luxe restaurant waar ik maar een lekkere beefburger met friet en een chang (pils) heb genuttigd. Lekker op het strand gelegen de rest van de middag. Nog even inkopen gedaan bij de 7-eleven en vanavond maar aan de blog, fotoalbum maken en een filmpje kijken.

Heel onwerkelijk trouwens om al de sneeuwfoto's vanuit Nederland te zien, ik heb met jullie te doen :)

Go with the Flow!

Woensdagochtend weer naar dezelfde school als maandag geweest, mijn gebeden zijn verhoord (of mijn mail naar de organisatie is aangekomen..) , er was nu wel een begeleider en dat helpt.

Ik heb dus zowaar echt een beetje sportles kunnen geven, wel veelal meisjes die gelijk riepen “no soccer” dus we hebben leuke ter plekke bedachte balspellen gedaan en de begeleider kon af en toe helpen met de communicatie. Deze kinderen konden redelijk Engels en het ging allemaal een stuk gestructureerder dan de vorige dagen. We hebben gelachen en leuk gespeeld, een leuke ochtend.

Omdat hier de kinderen ook op woensdagmiddag vrij zijn had ik dat ook en kon ik met de andere vrijwilligers mee om te shoppen of naar de “city swimming pool”, ik koos voor de laatste optie.

Een keurig zwembad met ligstoelen in zon en schaduw, heel rustig. Lekker gezwommen, gelezen en een klein tukkie gedaan. Er waren ook twee Françaises, ook vrijwilligers mee, maar hun Engels is gebrekkig en mijn Frans ook (ik kom niet veel verder dan soixante-neuf en dat is ook weer niet gepast..) . Dus veel gepraat hebben we niet (daarnaast is er eentje niet helemaal fris, die ging naar het zwembad zonder zwemspullen en ging met een handdoek over d’r kop in de schaduw liggen).

’s Avonds gingen we met z’n allen naar het dorp voor een BBQ. In iedere tafel zat een gat wat gevuld werd met hete kolen en daarop kwam een soort schaal waarop vlees gebakken kon worden, grappig concept.

Ik zat bij twee Nederlanders (Luc & Gerdi) die hier op het terrein zitten. Deze 60+-ers zijn bevriend met de Nederlandse eigenaar van dit terrein. Luc geeft elders in Thailand een paar dagen les in de universiteit op gebied van milieu en welzijn, hetgeen hij ook op de universiteit van Nijmegen doet. Leuk om weer even Nederlands te praten en een interessant onderwerp ook.

Volgens Luc was deze BBQ Koreaans. Klein pilsje gedaan.

Al met al een hele leuke dag.

Donderdag, de week draait al aardig. Vanochtend een uurtje geholpen met Engelse les geven, samen met Finja een Duitse vrijwilligster. Op kaartjes tekenden we personen, vervoermiddelen en locaties; Dad goes to the swimmingpool by motorcycle, (eigenlijk mijn niveau, haha) dat soort dingen, wel grappig. De kinderen wilde graag leren en dat motiveert. Het tweede uur mocht ik weer sportles geven, het was inmiddels 32 graden dus na een half uur voetballen waren we helemaal gesloopt. Nog even een potje hooghouden gedaan in de schaduw en flink water getankt. ’s Middags weer op de scooter naar een andere school, het was nog warmer maar ze wilden graag voetballen. Na een half uurtje en zeiknat van het zweet overgegaan op overkoppen.’s Avonds met alle vrijwilligers naar een shopping mall geweest. Een Amerikaans aandoend gebeuren met een KFC, Pizzeria en allerlei luxe winkels. Vreemd om dit hier te zien, maar de pizza, cappuccino en cola waren heerlijk.

Er kwamen donderdag ook twee Finse meiden aan die al vanaf zaterdag aan het reizen waren. Bij aankomst op zondag in Bangkok bleek bij 1 van hen het paspoort niet in orde waardoor ze het land niet in mochten. Ze moesten direct terug en vlogen via Moskou weer naar Helsinki. In 1 dag het paspoort met spoed laten aanpassen en weer terug naar Bangkok, waar hun bagage nog was , tenminste dat dachten ze want die hebben ze nog steeds niet. Ik vond het wel sneu voor ze, maar wel een sterk verhaal… je bent jong en je wilt wat zeggen ze altijd he.

Vrijdagochtend nog 1 uurtje sportles geven, gevoetbald, gelummeld en koptraining gegeven. Ook officieel de oranje ballen overhandigd inclusief ballenpompen (zie foto)

’s middags ben ik met Gerdi wezen fietsen naar “The great Buddha of Thailand”. Het fietsen is best spannend zonder bewegwijzering, maar met z’n tweeën zagen we er wel heil in.

De Big Buddha is 92 meter hoog, en 63 meter breed. De bouw is begonnen in 1990 en 2008 geëindigd, en is de grootste in Thailand en de op 8 na grootste Buddha in de wereld. Het was indrukwekkend om te zien. Gelegen in een mooi park met vele andere heilige beelden en beeltenissen, zie ook de foto’s.

We bestelde een colaatje en kregen die geserveerd in een plastic zakje, grappig toch!

Op de terugweg nog een heerlijke LEO (pils) gekocht bij een hutje langs de weg, en deze lekker genuttigd bij de rivier. Een hele mooie dag zo.

Het sportprogramma is nu ten einde. Niet wat er ik van verwacht had maar als ik er nu zo op terugkijk, toch de moeite waard. Leuk met de kinderen gespeeld, veel ervaringen opgedaan en geleerd van de cultuur.

Morgen nog een dagje relaxen, we gaan nog even naar het zwembad en dan inpakken voor avonturenweek 2 Hua Hin!

The goal changed...

Maandag begon ik met veel verwachtingen en energie, aan hetgeen ik voor gekomen ben in Thailand; het coachen van sportlessen aan kinderen die het wat minder hebben.

Na het doornemen van het rooster viel mij op dat het geen lange dagen zouden worden want ik stond ingepland voor 1 o f 2 uurtjes in de ochtend, en 1 uur in de middag. Dit verbaasde mij enigszins maar dacht dat het wellicht te maken had met de hoge temperaturen waarbij sporten veel van je vergt.

Ik ging naar de eerste school en begon bij de kindergarten, precies de kleuterschool. Een bal en een paar badmintonrackets en veel kleine kinderen die geen engels kunnen. Geen sportleraar aanwezig. Succes avonturiertje!

Nu schuw ik geen uitdaging en heb ik me wel gered maar dit was niet mijn insteek. De bedoeling (programma van de organisatie waarmee ik dit geregeld heb) was om samen met een sportleraar te bespreken wat we voor les zouden gaan geven. Nu is sportles voor deze kleine kinderen al lastig maar met de taalbarrière en geen verdere begeleiding kan ik die kinderen niets leren.

‘s middags naar een andere school achterop de brommer, daar waren grotere kinderen maar ook geen sportleraar en dezelfde barrière, ook hier kan ik niet veel meer uitrichten dan een beetje voetballen en koples geven. De kinderen lopen trouwens overal en nergens en er is weinig discipline (het lijkt meer een speeluur i.p.v. sportles).

Vandaag (dinsdag 5 december) is het een nationale feestdag (koningsdag) en zijn we met 6 andere vrijwilligers naar een weeshuis gegaan. Hier heb ik ’s ochtends leuk gevoetbald meteen paar ventjes, leuk met m’n meegebrachte HOLLAND bal, geschonken door Herman en Trui (top!).

Deze kinderen zitten intern in dit huis (zo’n 250), en klampten ons aan, je merkt dat ze ouders missen.

We hebben geholpen met de lunch voor deze kinderen (voorbereiden, uitdelen) en ’s middags hebben we banken en tafels geschilderd alwaar we al door m’n vader zo goed ingestudeerde schilderlessen allen overboord moesten gooien. Geen schoonmaakmiddelen, schuurpapier, grondverf enzo, hup er zo overheen (sorry Pa, je wist dat ik nooit schilder zou worden :)), het was een nuttige en leuke dag (min of meer door de feestdag ontstaan).

‘s avonds ben ik met “mijn” vrouwelijke harem aan vrijwilligsters naar de night market van Singburi geweest, was wel even gezellig.

6 meiden uit Frankrijk, Duitsland, Australië en China. Er waren kuikens in alle kleuren gespoten (zag er leuk uit, maar is eigenlijk erg fout natuurlijk) en verse krekels (die ik maar even heb over geslagen).

De eerste twee dagen hebben mij aan het denken gezet. Ik ben niet gekomen om te alleen te spelen maar om te coachen, dat was het plan (the goal). Daarnaast zit ik op een andere verlaten locatie omdat ik een privékamer wilde, ik wist echter niet dat alle andere privékamers niet bezet zouden zijn. Hier is ’s avonds dus geen ruk te doen en de afstand naar de andere locatie met vrijwilligers is 10 minuten met de auto, dus geen optie (gelukkig heb ik films, boeken en internet maar ook daarvoor ben ik niet naar Thailand gekomen).

Ik heb niet de illusie dat er nog echt gecoacht gaat worden (uiteraard is er al een mail uit naar de Nederlandse organisatie hierover, want het programma is heel anders beschreven dan het in de praktijk is), en heb dan ook besloten dit niet 2 weken te gaan doen.

Gelukkig is het programma flexibel (en ik ook..) en kan ik de tweede week elders, en anders in gaan vullen.

Het plan voor week twee is gewijzigd naar een culturele beachweek in Hua Hin, 280 km ten zuiden van Bangkok. ’s Ochtends gezamenlijk activiteiten verrichten (ook wat vrijwilligerswerk) en ’s middags vrij aan het strand, ik hoop dat ik me daar wat beter vermaak. Het uiteindelijke doel gaat niet gehaald worden (coachen etc.) en dat vind ik jammer. Maar goed we gaan er uit halen wat er in zit, deze week maak ik netjes en zo goed mogelijk af en volgende week hoop ik wat Thaise cultuur te beleven en te genieten van het strand, wordt het toch nog een beetje vakantie… the goal changed..

Op weg naar Singburi

Zaterdag ben ik begonnen met een tochtje door de kanalen van Bangkok op een longboat., hier noemen ze het ook wel het Venetië van Bangkok. Leuk om te zien hoe de mensen hier leven, een soort woonbootjes, het ziet er pittoresk uit. Er zwommen ook nog een paar flinke saffranen, die er niet heel fijn uit zien?.

Halverwege kon er ik even uit voor een bezoek aan de floated market, hier had ik wel meer van verwacht maar deze scheen meer traditioneel te zijn en minder commercieel. Wel leuk om te zien hoe het eten bereid word in de bootjes. Toen ik weer wilde instappen, ging ik (voor mij bijna traditioneel) bijna op m’n plaat, dat was weer hilarisch, de chinezen konden er hartelijk om lachen (ik niet echt?).

’s Middags heb ik per tuktuk het meer moderne deel van Bangkok verkend, lekker scheuren in zo’n ding, tenminste als die rijden kon, het verkeer stond met tijd en wijlen muur en muur vast en dan sta je zomaar 15 minuten stil. Het schoot dus niet heel erg op, maar had toch geen haast. Lekker bakkie gedaan met een appelflap bij de starbucks, wat is dat toch genieten!

Verder een beetje rondgelopen bij een mooi groen park, wat winkels bekeken, was niet onder de indruk, en toen terug dacht ik…

Ik wilde wel terug met een taxi, het duurde even voordat ik een standplaats had gevonden en na een half uurtje lopen vond ik die. Een kerstman (..) hielp de mensen naar de taxi’s. Omdat ik in een nogal nieuw hotel zit aan de rand van de stad wist de chauffeur echter niet hoe te rijden dus heb ik zelf maar bedacht me af te zetten bij de hop on hof off boat die me naar een pier nabij m’n hotel kon brengen. Met een ander pontje kon ik dan weer oversteken naar de goede kant van de rivier, ik begin het al een beetje te snappen hier. Een leuk restaurantje met uitzicht op de rivier opgezocht en genoten van een heerlijke thaise curry meat met een echte heerlijke heldere Heineken. Het is rond 19:00 aan deze kant van de rivier wel afgelopen, de marktjes gaan dicht en de restaurantje ook. Apart.

’s Avonds dus relax op de hotelkamer gelezen, filmpje gekeken, ge-internet en ge facetimed met Jose en Niels, fijn dat dit kan zeg en raar om de kou allemaal te aanschouwen in het Hollandse.

Zondag om 12:00 moest ik in het new road guest house zijn voor de pick up naar Singburi. Omdat het verkeer gisteren zo druk was heb ik om 10:00 maar de taxi genomen want het kan zo maar lang duren hier dacht ik… niet dus,want ben daar maar alvast om 10:30 begonnen met deze blog. Om 12:15 ben ik maar gaan SMS’n waar de contact persoon bleef. Die reageerde dat die vastzit in het verkeer… Het zal wel, om 13:00 was hij er.

Ik dacht vanaf daar dus naar de accommodatie te worden gebracht maar dat ging iets anders. In de taxi naar de metro, van de metro naar een andere metro (tussen duizenden mensen met al mijn bagage), overstappen op een ander station (nog ff tussen de deur van de metro vast, ook weer lekker) en toen ontmoetten ik 3 andere vrijwilligsters die al waren opgehaald, de contactpersoon sprintte weer weg, zei niks en wij weer wachten. Na een klein half uurtje kwam hij met nog een andere vrijwilligster aan. We konden nu dus gaan!

In de metro naar de bus, we kunnen….toch?

Nee, weer in een andere bus, en toen eindelijk de juiste bus naar Singburi, het was inmiddels 15:00, en eerlijk gezegd vroeg ik me af waar ik in godsnaam aan begonnen ben.Rond 17:30 kwamen we aan in Singburi, we werden opgevangen door de schot “Phil” van de Green Lion, die organisatie die dit internationaal allemaal organiseert. Met z’n allen achterin de pick-up naar de uiteindelijke accommodatie. Daar kregen we de sleutel van de kamer en wat uitleg. Aangezien ik een privé kamer heb slaap ik op het terrein bij de staf van de organisatie, zo’n 4 kilometer verder op. Ik kon een fiets mee nemen in de pick up, weet nog niet waar ik die kan gaan gebruiken want volgens mij verdwaal je vrij snel hier met al die kleine weggetjes, we zien wel. De kamer is geen hotelkamer, dat wist ik, maar alles zit er op aan (incl. airco), het bed voelt wel hard, dat word niet fijn volgens mij)

Aangezien het zondag is, is hier nu weinig staf dus ik heb gezellig alleen zitten eten en zit nu langs de lijn te luisteren en deze blog te tikken. Morgen om 08:00 ontbijten en dan de eerste dag op het sport project, ben heel benieuwd of het is wat ik verwacht, of ik wat kan brengen en iets kan leren.

En het belangrijkste, of ik het leuk ga vinden. Iedere vrijwilliger doet werk omdat hij of zij dat in eerste instantie leuk, nuttig, of belangrijk vind en haalt daar iets voor zich zelf uit. Ikben begonnen aan dit avontuur om iets te kunnen geven maar misschien ook wel om mezelf meer te leren kennen. Kan ik deze uitdaging aan? Ik denk het, weet niet zeker, maar ga ervoor.

Alle reacties, appjes en opmerkingen stel ik zeer op prijs en doen me goed, thx!

Alleen in stad met 20 miljoen inwoners

Gisteren aangekomen in Bangkok na een 15 uur durende reis via Dubai. Alles is prima verlopen, al is het altijd een heel gedoe met overstappen, kijken waar je naar toe moet, douane, visum waivers, taxi zoeken etc. Enigszins brak (tijdverschil is +6 uur dus nacht overgeslagen) kwam ik rond 14:00 aan in het Theatre Residence Hotel aan de westzijde van de rivier de "Menan".

Even lekker gezwommen en een boek gelezen (geen genade over Andy vd Meyde, hilarisch, dank voor de tip Ruud!), gegeten bij het hotel en een rondje de buurt verkend en wat inkopen gedaan. Vroeg onder de wol want een nacht overslaan is aan mij niet besteed :)

Met enige spierpijn van het harde bed, maar lekker uitgerust ben ik na het "american breakfast" (ik moet nog een beetje acclimatiseren..) op pad gegaan. Bestemming 1 was de nummer 1 "must see" van Bangkok; het grand palace of koninklijk paleis. Het enorme gebouwencomplex deed tot het einde van de 18e eeuw dienst als koninklijke residentie. Indrukwekkend om te zien. Het was er enorm druk, hectisch en met veel, heel veel (!) chinezen.

Bestemming 2 was een stuk rustiger en daardoor ook leuker, het was de liggende boeddha oftewel "Wat Pho". Op dit compex 1000 boeddha beelden en de bekende 46 meter lange en 15 meter hoge met bladgoud beklede liggende boeddha. Erg gaaf. Op weg naar dit complex werd ik aangesproken door een "aardige" thai. Hij zei dat het complex tot 14:00 gesloten was en kon me voor weinig naar een veel mooiere boeddha brengen... daar trapt bassie natuurlijk niet in, het was gewoon open en wasvoorbereid op dit soort "vriendelijke" mensen.

Bestemming 3 was "Wat Arun" een 79 meter hoge tempel, die rijkelijk bekleed was met mozaïeken en andere versierselen. Het vervoer naar al deze bestemmingen deed ik per pont of expresboot. Voor 3.5 baht (0.09 eurocent) kan je oversteken en voor 50 baht (1,29) kan je de hele rivier zo'm beetje af, prima vervoersmiddel, al was het mij niet altijd duidelijk waar welk bootje naar toe ging hetgeen een extra tochtje opleverde, maarja voor dat geld totaal geen probleem :)

Vanavond eten in de buurt en me voorbereiden op morgen. Ik denk een floated market (drijvende markt) te gaan bezoeken, altijd al een keer willen doen. Ik vermaak me dus prima ter voorbereiding op het echte werk (het vrijwilligerswerk) maar mis wel reisgezelschap, Nederlanders hoor je nauwelijks, dus ben blij met whatsapp en facetime :)

Ik mag weer!

In 2007 ging ik met share people naar de Filipijnen om ondernemers te adviseren over de aanpak van hun business. Een cultureel uitwisselingsprogramma waar ik kennis kon geven en kon nemen. Deze reis en het grote verschil met het westen heeft op mij veel indruk gemaakt. Dat smaakte naar meer!

In 2012 las ik over expeditie Sumba. Een expeditie met 5 onbekende avonturiers naar het Indonesische eiland Sumba. Na meerdere voorselecties en één van m'n beste pitches ooit mocht ik mee. De doelstelling was om te ervaren hoe het was om te leven zonder elektriciteit net zoals vele mensen op Sumba. Dat viel reuze mee, en leverde interessante ervaringen op, ook hoe het leven veranderd als er wel elektriciteit is. Het eiland verduurzamen door biogas, windenergie en waterkracht was de missie. Een mooi streven, en ik heb met eigen ogen mogen aanschouwen hoe het leven van de bevolking verbeterd, zij kunnen schoon koken middels biogas, en hebben 's avonds licht zodat zij kunnen lezen, leren, en tv kijken (en dat willen ze echt heel graag).

Ook deze ervaring bracht mij persoonlijk veel inzichten over ontwikkelingswerk. 'geef ze een hengel en geen vis' was een veel gehoorde uitspraak en daar sta ik nog steeds achter.

Wat op mij van deze reizen het meeste is bijgebleven is het contact met de mensen, altijd warm en hartelijk ontvangen en wat is het voor beide 'werelden' toch interessant om ervaringen uit te wisselen. Zijn wij in het westen niet raar om onze kinderen iedere dag naar een opvang te brengen? Waarom zorgen we niet voor onze ouders als deze oud zijn (in Indonesië is het gebruikelijk je ouders in huis te nemen als ze wat ouder zijn) en waarom denken 'zij' niet meer vooruit? allemaal interculturele eigenschappen waarover het leuk praten is. Een belangrijke gemene deler is voetbal, dat vind men overal leuk, Johan Cruijff kent iedereen, Messi wil iedereen zijn en Barcelona wil iedereen zien spelen. Sport verbind en verbroedert.

Nu in 2017 'between jobs' is het voor mij de ideale periode om weer zo'n mooie ervaring te mogen meemaken. Ik ga begin december 2 weken vrijwilligerswerk doen in Thailand. In het plaatsje Singburi is een school / weeshuis waar minder bedeelde kinderen les krijgen. Kinderen zonder ouders, uit arme gezinnen of ouders met een probleem. Ik ga in internationaal gezelschap deze kinderen sportlessen geven, met name voetbal. Met de nadruk op plezier, inzet en teambuilding, spot ik misschien de thaise Messi. Ik hoop deze kinderen iets te kunnen leren, lol met hen te hebben en mezelf te ontwikkelen in sportcoach en interculturele relaties. Ik heb er enorm zin in, en weet zeker dat dit een onvergetelijke periode zal gaan worden. Mijn ervaringen zal ik bloggen, dus als je het leuk vind, follow me!

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Leander